تقدیم به جوان ایرانی
دلباخته قامت رعنای تو ام
پروانه شمع رخ زیبای تو ام 
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم ان نغمه که مردم بسپارند به یاد
سلام وبلاگ شما هم قشنگه فرصت نداشتم همشو بخونم ولی حتما بقیه رو می خونم سر فرصت برای من نامه بده به ادرسم که باست نوشتم ممنون موفق باشی
شعر قشنگی بود
تو به اندازه تنهایی من خوشبختی
من به اندازه زیبایی تو غمگینم
***
چه امد عبثی
من چه دارم که تورا درخور؟
هیچ
من چه دارم که سزاوار تو؟
هیچ
تو همه هستی من ، هستی من
تو همه زندگی من هستی.
تو چه داری ؟
همه چیز.
تو چه کم داری؟
هیچ.
ای مث خود من به من سر بزن.دیدی پیدات کردم.